Memory of George Γιώργος Τόλιος
Memory Σήμερα θα γιόρταζε μαζί μας Γιώργος Τόλιος Ντράμερ από το θρυλικό συγκρότημα Τρύπες
Συνεργασία με διάφορα σχήματα
Είχε συνεργαστεί με διάφορα συγκροτήματα, έχει παίξει κρουστά στα Ξύλινα Σπαθιά, όπου έπαιζε ντραμς ο μεγαλύτερος αδελφός του ο Πάνος, έχει δουλέψει πολύ ως dj, είχε ανοίξει μαγαζί στην Κατερίνη, βασικό μέλος συγκροτήματος Τρύπες από 1985 είχε παίξει με τον Μπάμπη Στόκα, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη και τον Γιάννη Κούτρα, ενώ επίσης αγαπούσε την ποίηση.
Οι Τρύπες
Οι Τρύπες ήταν ελληνικό ροκ συγκρότημα από την Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Ο ιδιαίτερος ήχος τους, προερχόμενος από τα βασικά χαρακτηριστικά του πυρήνα της μπάντας, δηλαδή από τα αναγνωρίσιμα φωνητικά και στίχους του τραγουδιστή Γιάννη Αγγελάκα, από το ιδιαίτερο εμβληματικό ντραμάρισμα του Γιώργου καθώς και από τις ιδιόμορφες συνθέσεις του μπασίστα Γιώργου Καρρά που ενέπνευσε πολλά σχήματα της εποχής και τους χάρισε μια θέση στο πάνθεον των πιο ποιοτικών και εμπορικά επιτυχημένων ελληνόφωνων ροκ σχημάτων.
Δυστυχώς φτωχότερος έγινε ο καλλιτεχνικός κόσμος, καθώς, όπως έγινε γνωστό από το περιβάλλον του, ο Γιώργος Τόλιος έφυγε αιφνιδίως από τη ζωή. Ο ντράμερ του θρυλικού συγκροτήματος Τρύπες, τ’ οποίο αγάπησαν πάμπολλοι συμπολίτες μας. Ένα συγκρότημα που άφησε ιστορία στην μουσική σκηνή της χώρας.
Επέλεξε τελικά τη μουσική
Ο Γιώργος Τόλιος, μεγαλωμένος μέσα στα γήπεδα λόγω του πατέρα του αρχηγού της Δόξας Δράμας τη δεκαετία του 1950, επέλεξε τελικά τη μουσική, κάτι που επέλεξε και ο αδερφός του, Πάνος, λίγα χρόνια μετά. Μάλιστα, μιλάμε για μία ροκ οικογένεια, καθώς ο επίσης ντράμερ, Πάνος Τόλιος θήτευσε στους θρυλικούς «Απροσάρμοστους», καθώς και τα Ξύλινα Σπαθιά. Memory
Ελληνικό Ροκ
Από τους καλύτερους κατά τη γνώμη μου που γέννησε η ροκ σκηνή στην Ελλάδα. Ταπεινός, σεμνός, ανιδιοτελής. Για πάντα στις καρδιές μας. Είναι τόσο ζωντανή η ανάμνηση από τις πολλές συναυλίες σα χθες. Ένα τεράστιο μουσικό κομμάτι μας έφυγε μα δε θα ξεχαστεί. Θα τριγυριζει πάντοτε στις αναμνήσεις μας. Οι Τρύπες δεν πέθαναν ποτέ και δεν ήταν μονάχα ένα πρόσωπο. Ούτε καν πέντε. Ήταν μαζί και όλες οι αναμνήσεις μας, η νιότη τα συναισθήματά που ζήσαμε ζούμε και θα ζούμε όσο ζούμε.. Το τέλος τους ήταν το αντίο σε ένα τεράστιο κομμάτι αυτού που ονομάζουμε ελληνικό ροκ. Σε ευχαριστούμε για όσα μου πρόσφερες. Δε θα ξεχαστείς από εμάς. in Memory
Ποίηση in Memory
Γιώργος Τόλιος 23 Φεβρουαρίου 1965 – 14 Δεκεμβρίου 2023
Μια που έχω μάτια μια που αναπνέω Όταν υπάρχουνε τα φύλλα και φυσάει Όταν ζεσταίνω ότι παγώνει Και αγναντεύω το επόμενο νησί Κι έχω στη τσέπη χρυσά κομμάτια Όσες περάσαν από πίσω μου εικόνες Κι όλα τα λόγια που μ’ ομορφύναν Όσες φορές ήρθε με χάιδεψε η σιωπή Γι αυτό ζητάω ότι υπάρχει Και τρεμοσβήνει κι απ’ το πιο αθώο βλέμμα Γι αυτό ζητάω ότι πονάει Και λυσσασμένο μες τα βάθη μου γυρνά Γιατί το ξέρω πίσω απ’ την σκόνη Στέκονται γίγαντες που ορίζουν την σιωπή τους Βουτάν στο μάτι κάθε χειμώνα Και περισσεύουνε για όπου χρειαστεί Μια που έχω μάτια μια που αναπνέω Όταν υπάρχουν το φεγγάρι κι η σκιά σου Σαν αγκαλιάζω κάθε αγκάθι Γδέρνω την άκρη απ’ το όνειρο κι αργείς Κι έχω σχεδία, έχω πανί μου Όσα σκοτάδια μου τα φώτισε η αλήθεια Κι όσους φιλήσαν νεκρούς θεούς τους Κι ύστερα κάνανε την πρώτη προσευχή Γι αυτό ζητάω ότι υπάρχει Και ανατριχιάζει πριν σκεφτώ να το αγγίξω Γι αυτό ζητάω ότι πονάει Στο άδειο χέρι ένα άλλο χέρι να σβηστεί Γιατί το ξέρω πίσω απ’ την σκόνη Χάνετε ο ήλιος ξημερώνει πάντα βράδυ Σπάζουνε όλα μισά κομμάτια Σβήνει το χνώτο τους και έχουν ξεχαστεί
Του Γιώργου, Αέρας… in Memory